Oboje zatrzymują się w miasteczku. Roznosi się tam wieść, że schwytano szpiega.
Jeden z policjantów podejrzliwie przygląda się mężczyźnie, ale miejscowy aptekarz natychmiast zaświadcza, że to uciekinier. W domu aptekarza mężczyzna dostaje od niego upragnione ampułki zawierające jedną śmiertelną dawkę. Aptekarz radzi mężczyźnie, by nie nakłaniał towarzyszącej mu kobiety do samobójczego kroku, niech sama zdecyduje o sobie. Mężczyzna jednak ukradkiem zabiera aptekarzowi dodatkowe ampułki. Przez cały czas myśli o ostatecznym kroku, jakiego powinien dokonać. Nieustannie rozmawiając ze sobą, zadając sobie pytania, wspominając przeszłość, utwierdza się w tym przekonaniu.
W atmosferze paniki, pogarszających się wiadomości z frontu, oboje kontynuują desperacką wędrówkę na Wschód. W czasie nalotu mężczyzna zostaje ranny w nogę. Nie ma siły dalej iść. Kobieta zmusza go jednak, by zabrali się samochodem z poznanym w dworku pułkownikiem. Docierają do niewielkiej ukraińskiej wsi, gdzie nieomal giną zaatakowani przez miejscową ludność, pamiętającą jeszcze pogrom, jakiego dokonano tu kilka lat wcześniej. Z opresji ratują ich zaalarmowani przez kogoś wojskowi. W końcu mężczyzna i kobieta docierają do klasztoru zamienionego na szpital. Gdy rozpoczynają się przygotowania do ewakuacji szpitala, oboje wymykają się niepostrzeżenie. Za murem na pobliskiej skarpie Mężczyzna daje Kobiecie ampułkę, sam sięga po brzytwę. [PAT]
Na podstawie powieści Włądysłąwa Terleckiego pod tm samym tytułem.
Inne tytuły: "The Star Wormwood"
Produkcja: 1988
Premiera: 21 kwiecień 1988
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
mężczyzna
kobieta
dziedziczka
pułkownik
syn dziedziczki
pop
rejent
major
aptekarz
lekarz
generał
-
-
kobieta ze świecą
-
-
policjant
-
-
-
-
-
-
badacz pisma świętego na drodze
-
mężczyzna rozmawiający z bohaterem w lokalu
-
urzędnik starosty; nie występuje w czołówce
chłopak z bandy atakującej Witkacego; nie występuje w czołówce
mężczyzna w drezynie; nie występuje w napisach
i inni
Notatki:
W czołówce nie ma informacji o pierwowzorze literackim scenariusza.
Życie i twórczość wybitnych indywidualności, pisarzy, malarzy czy muzyków, ludzi niejednokrotnie owianych aurą tajemniczości, zawsze stanowiło fascynujący materiał dla twórców filmowych. "Gwiazda Piołun" Henryka Kluby, zrealizowana na kanwie powieści Władysława Terleckiego pod tym samym tytułem, nie jest typową biografią, nie wskazuje nawet wprost na konkretne postaci historyczne, ale nietrudno się domyślić, że losy głównych bohaterów są zbieżne z losami Stanisława Ignacego Witkiewicza i jego ostatniej miłości Czesławy Oknińskiej. Ten wybitny filozof i dramatopisarz, zarazem tragiczny prorok katastrofista, 18 września 1939 r., dzień po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski popełnił samobójstwo w Jeziorach na Wołyniu. Prawie 50 lat po śmierci artysty, 14 kwietnia 1988 r., prochy Witkacego spoczęły w grobie matki na zakopiańskim cmentarzu.
Film Henryka Kluby ukazuje ostatni etap życia wielkiego twórcy, etap, w którym Witkacy podejmuje decyzję o samounicestwieniu. Narastające poczucie zagrożenia, bezcelowości wszelkich działań, lęku przed tym, co ma nastąpić, towarzyszy mu nieustannie podczas ucieczki z Warszawy na Wschód przedsięwziętej w momencie wybuchu II wojny światowej. Codzienne fakty i wydarzenia przeplatają się w filmie z reminiscencjami, obrazami z jego życia wspartymi wewnętrznym monologiem artysty. Styl narracji i sposób fotografowania sprawiają, że film staje się przejmującym studium wewnętrznej dezintegracji pisarza. Podkreślając malarskość obrazu, wprowadzając wątki oniryczne, Kluba oddaje na ekranie cechy właściwe zarówno dramatopisarstwu, jak i malarstwu Witkacego.
IMDb (angielski)
02.190420
(POL) polski,
- BRAK DODATKOWYCH ILUSTRACJI -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz